Moederziel alleen in Moeder India

India, het land van de enorme tegenstellingen: ontzettend arme mensen, en ontzettend rijke mensen. Heel erg lekker eten en ranzige straten/watertjes/goten/bosjes eigenlijk is de gehele openbare ruimte smerig van het afval. Hele mooie mensen en vreselijk misvormde mensen, schitterdende gebouwen en krotten, ruimte en respect voor alle religies en oorlogen en aanslagen (zoals vandaag in Mumbai) vaak vanwege die religies. En zo kan ik wel even doorgaan. Ik ben hier pas 3 dagen (waarvan ik er een heb geslapen) en ik heb nu al zo veel gezien.
Ik zit in een hotelletje in Trivandrum waar ik de enige gast ben. Gisteren was er een Fransman met wie ik wat heb gegeten, maar nu ben ik weer alleen. Het lijkt echt alsof ik de enige niet Indier in de stad ben. Het is officieel regenseizoen, en dat merk je ook wel, maar vandaag was het stralend weer. Gisteren heb ik Trivandrum verkend. Hoewel het niet echt een heel spannende stad is, zijn er toch wat mooie dingen zoals tempels en musea. De tempel in de stad waar recentelijk een enorme schatkamer is geopend mocht ik helaas niet in: geen hidoe. De buitenkant was trouwens al adembenemend mooi. Maar ik mocht wel een andere tempel in, waar ik een ritueel kon bijwonen omdat de vrouwen (die allemaal aan het dringen waren om iest te kunnen zien door de kleie opening van een koepel) me allemaal naar voren wilden duwen. De enige toerist zijn heeft ook voordelen.
Vandaag heb ik de Arabische Zee opgezocht in Kollam. Hoge, ruige golven klapten tegen de steile helling naar het strand. Een prachtig gezicht, maar niet om in te zwemmen. Dat doen ze hier sowieso niet echt. Ik ben met de trein naar Kollam gegaan, wat best een belevenis is. Er zitten tralies voor de ruiten en ik weet niet of het is om mensen buiten of juist binnen te houden. Hoe dan ook, het is niet prettig. Wat wel leuk is, is dat alle stoelen uitgeklapt kunnen worden tot (nogal korte) bedden en dat het bagagerek ook multifunctioneel is. Kollam was verder niet heel erg interessant en dus ben ik na het strand maar weer terug gegaan naar Trivandrum.
Ik heb nu al verschillende categorieen riskjabestuurders ontdekt:
- degenen die je nadat ze eerst het dubbele van de prijs vragen, je netjes brengen waar je wilt zijn;
- degenen die eerst het dubbele van de prijs vragen en vervolgens weigeren om me te doen met het afdingen, maar als je ergens vast staat ga je er toch maar voor;
- degenen die eerst het dubbele van de prijs vragen en die je na afdingen op de verkeerde plek afzetten, of aan de achterkant van het enorme tempelcomplex zodat je nog helemaal rond mag lopen;
- degenen die tegen je praten, maar die je echt niet kunt verstaan;
- de hardnekkigen: ze blijven wachten tot je klaar bent (in mijn geval met eten) en willen je allerlei ritjes verkopen.
Wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze kunnen lachen: na een rit van enkele minuten voor veel te veel geld kreeg ik nadat de chauffeur er ook om moest lachen toch nog 5 rupee korting.

Morgen ga ik de ashram in. Dat betekent geen telefoon, geen internet, en veganistisch eten. Ik hoop dat ik mijn leren slippers mag houden!
Als ik er weer helemaal zen uit ben, zal ik mijn ervaringen met jullie delen!

Veel liefs,
Joziene