Oerang oetans en krokodillen - Reisverslag uit Banjarmasin, Indonesië van Joziene Wolf - WaarBenJij.nu Oerang oetans en krokodillen - Reisverslag uit Banjarmasin, Indonesië van Joziene Wolf - WaarBenJij.nu

Oerang oetans en krokodillen

Door: Arjan & Joziene

Blijf op de hoogte en volg Joziene

30 Juli 2009 | Indonesië, Banjarmasin

Pas vorige week schreven we ons eerste verslag. Het lijkt een eeuwigheid geleden, zoveel hebben we weer meegemaakt!

De zondsondergang op Borobodur viel wat tegen, maar het was enorm gezellig met een Nederlands stel die we daar hadden ontmoet (Louis en Annelies) en met een Duitse moeder met 2 kinderen die bij ons in de guesthouse zaten. Vader en de twee andere kinderen waren ziek, dus zij ging met de oudste en de jongste met ons mee. Hoogblond waren ze, wat een attractie voor de mensen hier! Verder was er nog een Chinese bij en zo hadden we een bond gezelschap. Lekker eten na afloop en de volgende dag vroeg op (dat is een beetje de norm hier). We wilden namelijk die dag nog een trein regelen om naar de koffie plantages te gaan. De trein naar Surabaya hadden we erg snel. En wat een luxe. Aanzienlijk meer beenruimte dan in het vliegtuig! En we kregen eten geserveerd. Alleen zaten we als een ijsbeer te eten, want blijkbaar is een blank hoofd hier het teken om de airco op vrieskou te zetten.
In de trein kwamen we erachter dat als we een boot naar een ander eiland wilden pakken, we het beste vanuit Surabaya konden vetrekken. En aangezien Arjan graag een cruise wilde maken, hebben we ter plekke onze plannen veranderd en wilden we proberen op Sulawesi te komen.
In Surabaya bleek dat de volgende dag alleen een boot naar Kumai, Kalimantan (Borneo) ging. Aangezien we daar regelmatig over horen via de Panda van het WNF, leek het ons bijzonder daar heen te gaan, en weer hebben we onze plannen die omgegooid. Heerlijk die vrijheid!

Eerst nog een dag Surabaya. Daar kregen we even een reality check. De leuke wandeling door de oude stad zo levendig beschrven in de Lonely Planet, bleek een wandeling door de achterbuurten. Met sloppen, stank en veel armoede. Daarbij kwamen we erachter dat we iets te weinig aandacht hadden besteed aan het religieuze aspect van Indonesie. Tuurlijk wisten we dat het het grootste Islamitische land ter wereld is, maar het is ook Zuid-Oost Azie. In China heeft Joziene zonder problemen en zonder zich vervelend te voelen alleen gereisd. En in vele opzichten lijken China en Indonesie op elkaar. Alleen dus niet op dat gebied. Joziene was volgens hun norm te bloot gekleed. Dat gaf mannen blijkbaar het recht ongegeneerd te staren en opmerkingen te maken en van een vrouw kreeg ze een tik op haar arm. Uiteindlijk heeft ze een sjaal gekocht en toen werd het minder.
Volgens de LP zouden er in die buurt huizen staan in de Hollandse stijl, alleen de stijl was eruit verdwenen. Het enige gebouw dat ontzettend mooi en schoon en heel erg groot was, was de moskee. Maar daar mochten we niet in.
's Avond hadden we weer met Louis en Annelies afgesproken, en dat was weer erg gezellig. Helaas was dat het (voorlopige) afscheid van hun. Zij gingen de andere kant op.

De volgende ochtend vertrokken we naar de Pelni (soort Stena line, maar dan crappy). Aan boord waren de blikken die Joziene kreeg werderom niet altijd even prettig. Maar, gewapend met een sjaal, flair, en natuurlijk een enorme bodyguard, (hier is Arjan erg groot!) gingen we van wal. 24 uur alleen maar water voor de boeg.
We konden aanvankelijk alleen een 2e klas ticket krijgen. We zouden dan beide een andere hut delen met 3 anderen. Arjan met mannen, Joziene met vrouwen. gelukkig konden we aan boord regelen dat we tch samen een hut hadden, we hoefden niet eens iemand om te kopen! De tocht was lang en saai. We konden nergens zitten aan dek, hij voer ongeveer 20 km/pu en er was ook geen subtropisch zwemparadijs, of een bar met bier en coctails! Wij waren de grootste attracties aan boord.
Aan boord waren nog 2 blanken, en dat schept toch een band. Dus we kwamen al snel in contact met deze Fransen.

Als je naar Borneo gaat, dat moet je oetang oetans zien. Dat kan met een jungle trip van een paar dagen naar Tanjun Puting national park. Na onze ervaring bij Krakatau, dachten we dat het goedkoper zou zijn om met z'n vieren te gaan, dus vanaf dat moment reisden we gezamelijk.
In de LP staat dat je je voor zo'n trip eerst bij de politie moet melden. Dus wij gingen dat braaf doen. Stap twee is je melden bij het National park office voor allerlei vergunningen. Helaas was die al dicht, dus zijn we naar Borneo travel gegaan. vanaf dat moment ging alles snel. We bespraken een prijs voor 3 dagen, 2 nachten op een boot, inclusief eten, met 2 hotelnachten erbij. Een ervoor (die nacht) en een erna. We werden naar het hotel gebracht en de volgende ochtend vroeg werden we opgehaald en naar de boot gebracht. Een aller schattigst bootje en, zoals later bleek, de allerkleinste in de jungle. We hadden een Engels sprekende gids, Azi, een kapitein (Mr. Yeppie), een bootsmaatje en een kokkin mee aan boord.
Gelijk die dag zijn we naar Camp Leakey gegaan. Helemaal diep in de jungle. Om het echt te maken kregen we ook een enorme tropische bui op ons dak!
Bij Camp Leakey doet dr. Birute Galdikas al sinds 1971 onderzoek naar de oerang oetans. Ze heeft een opvangcentrum opgezet voor apen die uit gevangenschap gered worden. Het idee was dat ze weer volledig wild zouden worden, maar dat is nooit gelukt. Dus nu leven er daar in Tanjun Puting een groep apen die half wild zijn, maar nog wel naar de voederplekken komen, en er leven wilde apen.
Wat zijn de oerang oetans indrukwekkend. Ze zijn niet schuw, sterker nog, ze doen gewoon hun eigen ding. Als ze midden op het pad willen liggen dan doen ze dat. Als jij dan vanaf een meter afstand een foto wilt maken is dat prima, maar als je er langs wilt, gaan ze echt niet weg! Het voederen van die dieren is ook mooi. Er wordt fruit neegelegd op een platvorm en vanaf verschillende kanten komen ze aan. Vanaf hoge bomen, of vanaf de grond. Met een baby op hun rug of zonder. Hun armen zijn ontzettend sterk en ze hebben ingenieuze manieren om van de ene boom naar de andere te komen. Tegelijkertijd lijken ze erg op mensen in hun doen en laten. Ze hebben dan ook voor 95% hetzelfde DNA als wij!
Deze dieren leven alleen, maar de vrouwtjes zijn wel sociaal. Ze spelen dus even met elkaar en als ze klaar zijn met eten, gaan ze allemaal weer hun eigen weg, hoog in de jungle. Schitterend!
Aan het einde van de middag hebben we met de boot een plekje gezocht in de krokodillen rivier en daar kregen we een heerlijke maaltijd. We hadden een kokkin aan boord, en eigenlijk wilden we haar gewoon de rest van de vakantie meenemenen. We zijn enorm verwend!
Het water van de ricver werd voor alles gebruikt: wassen, wc doorspoelen, afwassen, enz. Maar zwemmen mochten we er niet: een paar jaar geleden is een Engelse toerist opgepeuzeld door een krokodil. Sindsdien laten ze de toeristen niet meer zwemmen!
We sliepen aan dek, onder een klamboe. Schitterende sterrenhemel en echte junlge geluiden. Je weet wel, Philips heeft ze in die wekker gestopt, wij hebben ze in het echt gehoord, en het is geweldig.
De volgende ochtend werden we vroeg wakker, want de kokkin ging weer aan de slag voor ons. En Indonesiers die iets zachtjes doen, bestaan niet. Na het ontbijt gingen we op jungle tocht. Al gelijk kwamen we Pedro, een van de mannetjes tegen. Hij lag op ons pad en na de foto's weigerde hij te vertrekken. Uiteindelijk heeft ons bootpersoneel hem weggejaagd. Maar wij moesten eerst op veilige afstand gaan staan, want het blijft een wild dier.
Het junglepad was helaas wel redelijk begaanbaar met een roelstoel, maar desalniettemin wel indrukwekkend. Enorme oude bomen, grote paddelstoelen, waar je op kon staan, mega mieren en wespen (volgens mij worden alle enge insecten hier gewoon minstens 2 cm groter) en we hadden onze prive gibbon, Bob de vrouwtjes gibbon. Deze aap was dikke maatjes met de lokale Dayak gids en volgde ons de hele trip. We kregen lekkere vruchten die onze gids voor ons vond en die normaal door de oerang oetans gegeten worden!
Al met al een leuke jungle trip.
Daarna weer een heerlijke lunch aan boord, en weer naar het voederen van de apen. Helaas was het nu enorm druk met toeristen, die we vanaf dat moment niet meer kwijt raakten! Maar we hebben wel leuke gesprekken gehad. Op de terugweg naar de boot lag het alfa mannetje op onze weg: Tom. Wat een ernom kolos! We zijn tot ongeveer een meter afstand gaan zitten bij hem, en niets deerde hem. Rustig liet hij zich fotograferen. Heel erg bijzonder.
Hierna zijn we weer een stuk gaan varen en daarna meerden we weer aan voor de nacht, bij een ander onderzoekskamp. Daar zijn we in het donker de jungle in gegaan. Spannend! Alleen begrepen we onze gids niet helemaal, we ginge namelijk bij zonsondergang weg, even kijken aan wal. Toen bleek dat we gingen wachten tot het donker was en niemand van ons had een zaklamp bij zich! Een extra spannend element dus. In de jungle hebben we fireflies gezien, en glowing mushrooms. We vroegen ons af wat er zou gebeuren als je die op zou eten...
's avonds weer een heerlijk avondmaal en een prachtige sterrenhemel.
Alleen hadden we bij terugkomst van onze tocht buren gekregen, spanjaarden. Deze hadden zoveel apparatuur bij zich dat tussendoor de batterijen opgeladen moesten worden, en daarvoor heb je een generator nodig. Oke, dat was onze jungle irritatie. Ze weigerden namelijk het ding af te zetten toen we daarom vroegen.

De volgende ochtend vroeg gingen we kijken bij het voederen alhier. Helaas kwamen er geen oerang oetans opdagen, wel een hoop oerang toeristicas. Op zich is het goed dat ze niet komen, dat betekent namelijk dat ze genoeg voedsel hebben. Wel hebben we er nog twee hoog in de bomen gezien. Daarna gingen we bij een plantage kijken waar ze bomen kweken om het verwoeste bos weer te herplanten. Ook wij hebben een boom gepland en zo hopelijk een heel klein beetje bijgedragen aan het herstel van het woud op Borneo.
Daarna weer naar een andere voederplaats. Weer waren al dezelfde toeristen er, maar geen aap te bekennen. Het werd wel steeds gezelliger nu we elkaar allemaal (her)kenden. Alleen de bar en de livemuziek miste. En oh ja, de apen.

Daarna nog een bezoek aan een dorpje in de jungle, en toen zat ons avontuur er bijna op. Arjan heeft nog een krokodil gezien in het water! En we hebben apen over de rivier zien springen. Het waren Dutch monkeys: grote neus en een oranje vacht. Zo noemen de inlanders ze!
Verder hebben we een ijsvogel gezien en talloze andere vogels. En natuurlijk insecten!
het was echt een onvergetelijke trip.

Terug in het hotel. Eerst hadden we de verkeerde kamers: zonder douche of westers toilet. En na 3 dagen in de jungle waren we wel toe aan een douche! Het was een 'foutje', tja. Gelukkig konden we een goede kamer krijgen (geen warm water, maar dat is hier zo'n luxe dat we er niet meer op rekenen).
De volgende ochtend zijn we naar het vliegveld gebracht en vlogen we naar Banjarmasin. Dat was gisteren, en daar zijn we nu.
Vanmorgen hebben we afscheid genomen van de Fransen en wij zijn de stad gaan verkennen.
Het is weer een grote Aziatische stad, met als verschil dat het vele kanalen heeft. De mensen leven hier echt met het water. Soort van Amsterdamse grachten, maar dan 100 jaar geleden.
Vanochtend zijn we naar de floating market gegaan, alleen was die al bijna weggedreven toen wij kwamen (oeps). Daarna maar gaan lopen en een kanaaltrip gedaan. We leken wel koninklijk. Iedereen zwaaide naar ons. Kinderen zwommen naar de boot, wilden een high five en op de foto (volwassenen trouwens ook). Maar het was treurig wat we zagen. Alles was smerig, overal lag afval in het water. De huizen zijn half op het water gebouwd, en staan ook bijna op instorten. De toiletten zijn huisjes op het water, waarvandaan alles de rivier in valt. Daarnaast zijn ze zichzelf, of hun kleding, borden, glazen en bestek aan het wassen. Tandenpoetsen met water van de kanalen en de kinderen zwemmen erin. Onze handen voelden plakkerig nadat we kinderen een high five hadden gegeven. En zij doen daar alles. Best even heftig om te zien.

Morgen heeeel erg vroeg (we beginnen te wennen aan het vroege opstaan) vliegen we naar Lombok en we hopen vanaf daar gelijk door te kunnen gaan naar Flores. Waar we even aan het strand willen zijn, duiken, snorkelen en naar Komodo om de varaan te zien.

Borneo is een erg indrukwekkend eiland. Maar wij hebben de verwoesting ervan ook gezien, ook al hebben we nog maar zo'n klein deel gezien. Vanuit het vliegtuig zagen we enorme palmolie velden. Zover we konden kijken. En we zagen stukken bos die in brand stonden: het platbranden voor landbouwgrond. In de junlge zagen we ook de sporen van het illegaal kappen van bomen. Het is heel erg. Maar aan de andere kant zie iemand het volgende: wij in het westen hebben eerst onze landen verwoest voor welvaart, en nu zeggen we dat zij niet hetzelfde mogen doen omdat ze 'onze' natuur verwoesten. Tja. Het is zo dubbel.
Het zou al helpen als er een vuilverwerkingssysteem komt. Overal ligt hier afval, of ze steken het in brand. Ook is er geen goed systeem voor onderwijs en corruptie is erg normaal hier.
Maar telkens weer dat gevoel: wie zijn wij om iets te zeggen?

Later meer!

Veel liefs,
Arjan (hee misterrr!) en Joziene (hee misses!)

  • 30 Juli 2009 - 11:52

    Sonja:

    hey Babes! wat een geweldig verhaal weer!Ik ben vooral benieuwd naar jullie ervaring op de komodo eilanden. Voor mij nog een paar weken voordat ik dat ook met eigen ogen mag bekijken. Het begint te kriebelen nu ik jullie verhalen lees.
    Tot over twee weken. dikke kus Son

  • 30 Juli 2009 - 12:15

    Marjolijn:

    Superverhaal weer, heerlijk om te lezen en stiekum over jullie schouders mee te kunnen kijken!! Een weetje: die dutch monkeys, zijn orang blanda. Letterlijk betekent dit gewoon 'nederlands mens"en niet eens nederlands aapje. Orang = mens. Die mooie andere apen: Orang hutan (of oetang zoals wij het zeggen) is dan een bosmens. De apen worden trouwens nederlanders genoemd omdat de eerste hollanders op het eiland ook een dikke buik, rode kop en grote neus hadden......
    Ik wnes jullie heeeeeeeeeeeeeeeel veel plezier verder daar! Blijf schrijven!


  • 30 Juli 2009 - 13:12

    Evelien:

    Het! Wat super dat ik weer van jullie verhalen mag genieten. Vooral bijzonder is dat mijn vader in bandjarmasin is geboren, dus het voelt extra speciaal. Geniet nog daar! Groeten van schouwburg oud collega Evelien

  • 30 Juli 2009 - 13:53

    Mieke:

    leuk alles ook mee te maken! t voelt een beetja alsof ik zelf op vakantie ben!genietse en
    doe voorzichtig!

  • 30 Juli 2009 - 18:24

    Sanne:

    Hoihoi!
    Wat leuk om te lezen hoe het gaat! Het doet me wel weer erg verlangen naar vakantie, ben stikjaloers! Het klinkt allemaal als in Vietnam, de vieze rivier, het afval, de floating market...
    geniet nog van jullie reis!
    kus

  • 06 Augustus 2009 - 15:52

    Claudia:

    Wow, wat een mooie verhalen! Helaas af en toe ook mindere, maar dat hoort er toch wel een beetje bij..

    Goed initiatief dat jullie een eigen boompje hebben geplant, heeft ie nog een naam gekregen :-)

    Nog hele fijne tijd!

    Liefs Claudia


  • 08 Augustus 2009 - 18:31

    Nele:

    Hey Joziene en Arjan,

    ik lees afwisselend met een dromerige blik en dan weer met een bllik vol verbazing jullie verslag. Zoveel moois en zoveel 'niet kloppends'! Wat zit de wereld toch gek in elkaar he.

    Geniet nog van jullie prachtige reis!

    Liefs
    Nele

  • 19 Augustus 2009 - 10:50

    Roel En Thea:

    Wij zijn stik jaloers...
    Wat een mooie reis.
    Groetjes

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Joziene

Actief sinds 21 Dec. 2006
Verslag gelezen: 206
Totaal aantal bezoekers 14079

Voorgaande reizen:

11 Juli 2011 - 13 Augustus 2011

Joziene op India avontuur

03 Juni 2011 - 29 Juni 2011

Arjan in Ecuador

17 Juli 2010 - 19 Augustus 2010

Feenstra Family trip naar Canada

15 Juli 2009 - 13 Augustus 2009

Selamat Siang Indonesie

19 Juli 2007 - 22 Augustus 2007

China 2007 Cuba 2008

Landen bezocht: