Reizen en vakantie

Reizen is niet weten waar je over een paar dagen naar toe gaat en hoe je daar kunt komen. Reizen is tegen muren aanlopen van taal en cultuur. Reizen is dode kakkerlakken vinden in je nachtkastje, en levende onder de wc rand. Reizen is dingen eten waarvan je niet zeker bent waar je vandaan komt. Reizen is ontdekken, proberen, op je snufferd gaan, mooie momenten meemaken, mensen leren kennen, vrienden maken, flexibel kunnen zijn. Reizen is geweldig.
Vakantie daarentegen is ook niet slecht. Voor mij betekent het zekerheid. Zekerheid over je slaapplaats, over de mogelijkheden, over het eten.
We hebben 3 weken door Cuba getrokken en nu zijn we hier nog een week op vakantie in een (ik durf het bijna niet te typen) all inclusive hotel.

Het laatste bericht waren we nog in Camaguey. Daar hebben we de stad ontdekt en we zijn in een vrachtauto (die fungeren hier als bus) 3 uur hobbel de bobbel naar het strand geweest. Daar aangekomen bleek dat we te weinig cuc´s hadden meegenomen. Dat is het toeristen geld. We dachten dat alles in de lokale pesos betaald kon worden. Ons tamtam vrouwtje van de casa particular had die voor ons geregeld. Maar helaas, het was een cuc paradijs. Dat betekende voor ons geen eten of drinken. Gelukkig ontmoet je altijd regelaars. Een man op het strand heeft voor ons eten gefixed voor een prijs waar we alle drie blij van werden. Wij kregen uitwringbare frietjes met super lekkere kip uit een plastic zak, hij veel geld.
De terugweg was nog langer in een ontzettend oude, volledig volgepropte stadsbus. Echt een avontuur!
Vanuit Camaguey konden we een lift krijgen van 2 Belgen die bij ons in de casa zaten. Dus wij naar Santiago. De stad van het carnaval. We hadden ervoor gezorgd dat we er op de nationale feestdag 26 juli zouden zijn, omdat dan Raultje Castro een speech zou houden. En dat wilden we zien.
Santiago is een schitterende stad, op heuvels gebouwd aan het water. Je kan verdwalen in de kleine straatje vol met koloniale huizen waarvan je je kunt voorstellen dat ze 100 jaar geleden voor de rijkste bewonders waren. Nu zijn ze opgedeeld voor tientallen families. Dit zie je trouwens in heel Cuba. Het carnaval viel een beetje tegen. We moesten behoorlijk wat mensen omkopen om uberhaupt iets te kunnen zien van de parade. En het feest was in 3 straten. In deze straten was wel vollop muziek, er werd op straat gedanst en er werd zelf gebrouwen bier verkocht. Maar het was eigenlijk niet voor toeristen. We zijn met een stel Cubanen en de Belgen (Pol en Tamar) naar het feest gegaan en het was erg leuk. Veel gedanst en lol gehad, alleen het bier is echt alleen voor de locals, heeft Arjan gemerkt!
De 26e dachten wij dat het groot feest zou zijn. Het is het begin geweest van de revolutie. Fidel en zijn maatjes hebben de eerste poging gedaan bij Moncada om Batista omver te werpen. Jammer genoeg lukte dit niet en kwamen ze in de gevangenis, maar dat lees je maar op Wikipedia.
Anyway, wij dachten Koninginnendag. Nee dus. De hele stad hing vol met briefjes met leuzen waarop de 26e als grote dag werd aangegegeven, maar op de dag zelf was er niets! Maar wij wilden Raul zien, dus wij op weg. We moesten flink zoeken want de anders zo behulpzame Cubanen waren allemaal verandert in stilzwijgende, niets begrijpende mensen. En de politie al helemaal. Niemand wilde ons vertellen waar we Raul konden zien. Gelukkig konden we de toeristenstroom volgen en zijn er er dus uiteindelijk gekomen. Hij sprak in een kazerne met een groot veld ervoor, en een grote muur eromheen. Er was een zwaar bewaakte ingang waardoor je een kleine glimp kon opvangen. Het veld zat vol met klapvee. Op gezette tijden gingen en masse de vlaggetjes die ze vast hadden omhoog en wapperden ze ermee. Ook riepen ze af en toe ´viva!´. De enigen die zich verdrongen om iets van het schouwspel te zien waren toeristen. De Cubanen zaten voor de TV of ze hadden hem alleen aan staan. Het geeft aan hoe geinteresserd ze zijn in deze jongste telg uit de Castro familie. Maar, we hebben Raultje dus gezien. Van heel erg ver af. We hebben hem wel luid en duidelijk kunnen horen, maar dat verstonden we jammer genoeg niet. Ik heb wel een goede foto. Bij een huisje om de hoek mocht ik namelijk een foto maken van de TV!

Naar uitgebrei afscheid van onze nieuwe Cubaanse vrienden vertrokken we de volgende dag naar Habana. We konden tot halverwege met Pol en Tamar meerijden, dus dat was mazzel! Helemaal aangezien alle bussen uit Santiago vol zaten en de trein, nou ja, daar schrijven we later nog wel over.

Voor nu laat ik het er even bij. Het internet is hier ontzettend langzaam en heel erg duur. Zojuist drukte ik op een verkeerde knop waardoor het grootste deel van mijn schrijven verdween, zo ook de resterende tijd.

Maar nu zijn we dus in Varadero. Echt een paradijselijk strand en de coctails vloeien als water. Morgen gaan we een scooter huren.
Later meer!

Veel liefs,
Arjan en Joziene