Viva la Revolution!

Viva la revolution, viva Fidel, viva Che. Overal kom je deze en soortgelijke teksten tegen. Gek genoeg lijkt Raoul niet zo veel met de hele revolutie te maken te hebben gehad.
Cuba, wat een bizar land. Mensen staan in de rij voor winkels, rijden in Buicks, Chevrolets en Lada´s van 50 jaar geleden, ze hebben duizenden fietsen uit China geimporteerd, en er zijn twee soorten geld.
Aan de andere kant lopen mensen met enorme gouden kettingen en wordt van alles stiekem op straat aangeboden.
De mensen zijn super vriendelijk, maar het is vaak moeilijk te bepalen wie gewoon aardig is en wie er geld voor wil.
Er is aardig wat armoede, maar het aantal bedelaars valt reuze mee. En echte rijke mensen zie je ook niet echt. De revolutionaire geest echter, lijkt verdwenen te zijn. Mensen laten alles een beetje over zich heen komen en proberen zichzelf te redden tot morgen. Alle teksten op de muren kunnen daar niet zo veel aan veranderen. Als de Cubanen echt iets willen, moeten ze in CUC´s betalen (het toeristen geld). Zelfs in overheidswinkels. Het is allemaal heel erg hypocriet.
Het reizen gaat tot nog toe vrij makkelijk. Bussen met airo, uit China uiteraard, brengen ons van plek naar plek.
We zijn begonnen in Varadero. Mooie stranden en een all inclusive hotel. Leuk hoor, voor 2 dagen, maar daarna toch snel verder naar het echte Cuba, Trinidad.
Wat een schitterend pittoresk dorpje is dat! We hebben paard gereden, gezwommen in watervallen, dat is echt super, gefietst (hoewel Arjan´s trapper er halverwege af viel), we zijn naar een disco in een grot geweest, we hebben aan een prachtig strand gelegen, zo uit de brochure, en uiteraard hebben we onder het genot van heerlijke mochito´s en pina colada´s naar live muziek geluisterd.
Nu zijn we in Camaquey. Gisteren zijn we op een vrachtwagen naar het strand gegaan. 2,5 uur lang op een metalen bankje tussen alleen maar Cubanen. Een echte Cuba experience! Op de terugweg hebben we ons met tientallen Cubanen in een overvolle, super gare bus gepropt om 3 uur lang terug te hobbelen. Ook dat hoort bij Cuba. De bussen hier zijn altijd overvol en supergaar. Herinneren jullie je de oude gele ZWN bussen nog. Mocht je je afvragen wat daarmee is gebeurt: die zijn hier! Inclusief bestemmingen als Mijdrecht, Muiden en Krommenie NS. Sommigen zijn gewoon buiten dienst. Not! They are still going strong!

Morgen gaan we naar Santiago voor het Carnaval (schijnt het beste na Rio te zijn) en de jaarlijkse speech van Raoul Castro! We hebben nog nooit een dictator in het echt gezien, dus dat wordt spannend.

Daarna weten we nog niet waar en hoe we heen gaan. We zien het allemaal wel! Het is hier in ieder geval super. Achter iedere deur lijkt een andere wereld schuil te gaan, en vaak worden we uitgenodigd om even te komen kijken. Heel bijzonder
We slapen bij mensen thuis in casa particulares. Waar we tot nu toe ´s morgens en ´s avonds worden volgepropt met fruit en ander eten dat vaak erg lekker is. De mango´s komen wel een klein beetje onze neus uit. Ik wist niet dat dat kon.

Wij gaan weer de hitte in!

Veel liefs,
Arjan en Joziene