China!

Wow, wat een land. Op zich wist ik dat al, maar het is weer bevestigd. Het is een land vol tegenstellingen: de mooiste skyscrapers, tegenover de kleinste, vieste, lelijkste huisjes. Luxe restaurants en kleine garages met tafeltjes en stoeltjes op straat. Mooie, chique mensen en vieze flesjes zoekers. Prachtige natuur en enorme steden. hoewel ze zelf vinden dat een stad van 5 miljoen inwoners niet zo groot is.

We zijn op 19 juli onze reis begonnen naar Beijing. Daar aangekomen in de vroege ochtend van 20 juli met een kleine jet-leg (schrijf je dat zo?) zijn we naar de hostel gegaan waar ik vorig jaar de laatste dagen van mijn trip had gesleten. Erg leuk en schattig, midden in de hutongs (de volksbuurten, zonder riolering, maar met heel veel leuke mensen). Natuurlijk zijn we gelijk naar Tianmensquare gegaan, want Arjan moest dat ook zien! Verder hebben we lekker genoten van het weer, de mensen, de goedkope coctails en de omgeving. Nog een dagje naar het summer palace, en door naar de volgende stad. Shangahi wachtte op ons! (op de terugweg meer Beijing)

22 juli zaten we in de trein, op een soft seat (wat ik vorig jaar niet voor elkaar heb gekregen!) naar Shanghai. 1 uur later, om een uurtje of 7 's morgens waren we in de stad der steden. We konder er alleen nog maar weinig van zien, we waren best moe en we zochten naar de pick-up service van de hostel die we vanuit Beijing (met aanbetaling) hadden geboekt. U raadt het al: geen pick-up service. Toen ik Maggies hostel belde, bleken ze aan de andere kant van de telefoon alleen Chinees te kunnen, dus dat schoot ook niet op. Dan maar iets anders proberen. Gelukkig hadden we van een Canadees/Jordaans stel die we in Beijing hadden ontmoet het adres en telefoonnummer van een ander hostel gekregen. Dus wij daarheen. Hun Engels was beter, alleen kon ik niets van de metro halte maken, dus dat was nog een flink end lopen met rugzak in de alles verziedende hitte. Fijn. Maar we hadden een hostel en we zaten in Shanghai! Dus wij de stad in. En wow. Echt wow. Wat een gebouwen, wat een tegenstellingen, wat een wereld. We zijn er 4 dagen gebleven en hebben ontzettend leuke, mooie, trieste, en inmense dingen gezien. De bund (foto's volgen) is schitterend. We zijn op de beroemde toren met de bollen geweest (de pearltower) en we zijn in de kunstenaarsbuurt geweest. Dat was ook raar: Achter een normale, viezige Chinese straat lag opeens een buurtje met kleine galleries, luxe cafe's en heel veel buitenlanders die in China wonen. Zo ook twee britse dames waarvan een sprekend Patsy van AbFab was! Geweldig! We hadden ondertussen een Nederlands en een Duits meisje ontmoet dus alles was heel erg gezellig. Dat vinden van een toeristische straat midden tussen de griebus overkwam ons vaker in Shanghai. Ook een andere 'kunstenaarsstraat' voldeed aan deze beschrijving. De winkelstraten in Shanghai zijn niet te beschrijven. Wat een pracht en praal. Als je en klein steegje ingaat is het alleen compleet anders.
Na Beijing en Shanghai hadden we even genoeg van de grote drukte dus gingen we op zoek naar een plek vanwaar we de 3-klovendam konde zien. Yichang. Een gemiddeld Chinees stadje met 4,6 miljoen inwoners. Na 24 uur (!!) in de trein op een hard sleeper (een ervaring op zich!) kwamen we aan. In de trein zijn we de hele nacht wakker gehouden door irritante 'prinsjes en prinsesjes', echt, de ouders lieten alles toe! En ook nog door mensen die midden in de nacht gewoon luiskeels conversaties naast je bed gaan houden. Gelukkig sliepen we naast een Chinees meisje die Engels sprak, dus dat was wel handig en gezellig.
Yichang is kleiner en heel mooi gelegen aan de Yangtze rivier. De eerste dag zijn we naar een plekje aan een zijrivier van de Yangtze gegaan, waar een heel complex is gebouwd waar je kunt bungy jumpen (no way hier!), schommelen, en varen. Dus wij op een zeilbootje. De 'schipper' hebben we omgekocht voor 10 yuen (is 1 euro) en toen voeren we en stuk verder. Benen overboord, heerlijk! De volgende dag hebben we een boototcht naar de dam gemaakt, en echt, wat een bouwwerk. Dat mensen het kunnen maken. Zo groot en machtig (hee, dat is waarschijnlijk precies wat de Chinese overheid wil dat je denkt!). Op de terugweg hadden we een optie: of 2 uur op de boot wachten, of bijbetalen en gaan raften, militairy rafting. Uiteraard kozen we optie twee. SUPER! Ze hadden een soort parcours aangelegd waarbij we net niet zijn omgeslagen, maar wel heel veel water in ons bootje hebben geschept. De ene waterval na de andere gingen we af. Lachen! De Chinzen vonden ons ook erg grappig met als gevolg: watergevechten! Heerlijk. Het is hier minder benauwd dat in Shanghai, maar ontzettend warm dus al dat water was een welkome verkoeling. De eerste keer kippenvel! In de steden hoef je je door de smog niet in te smeren, maar hier dus wel. Oeps. We zijn helemaal verbrand.
En dan is het vandaag. We hebben het rustig aan gedaan, we zijn namelijk naar een openlucht zwembad gegaan. (nog een heel gedoe om er te komen, want iedereen wil je wel helpen, voor geld). Uiteindelijk zijn we er gekomen en het was super leuk. Alleen weinig ligweides. Wel spelende mensen en, nou ja, eigenlijk hetzelfde als bij ons, maar dan vol met Chinezen! Het enige verschil is dat ze hier bijna niets onderhouden. Het zwembad zal er ooit mooi uit hebben gezien, nu was het vergane glorie. Net als vele andere dingen in China. Het lijkt wachten tot het instort.

Morgen gaan we op weg naar Guillin, om een vriendin van mij van vorig jaar te bezoeken. Alleen moeten we eerst naar Liuzhou, waar we midden in de nacht aankomen. Eens kijken hoe en wanneer we daar vandaan in Guillin zullen komen.
Het is een groot geweldig avontuur!

De Chinzen zijn erg behulpzaam, alleen worden we aan alle kanten opgelicht. Mensen reserveren hotels voor ons, en het blijkt dat we ze zelf (na even lobbyen) goedkoper kunnen krijgen. (erg gemakkelijk zelfs).
Ach ja, dat hoort erbij. We leren iedere minuut iets bij! Flesjes water krijgen we nu voor 1 yuen, ipv 3 die we eerst betaalden, taxi chauffeurs kunnen ons niets maken en ook het fruit weten we steeds goedkoper te krijgen.
Wat een land.

Binnenkort meer (en minder tekst!)

Veel liefs,
Arjan en Joziene